Książki o ziołach i ziołolecznictwie

 Wiedzę o ziołach czerpię z książek o ziołach i ziołolecznictwie. Poniżej prezentuję kilka, które ostatnio przeczytałam. 

Ziołowy Zakątek - Koryciny

 Dla wszystkich miłośników ziół, to miejsce, to destynacja obowiązkowa - Ziołowy Zakątek - Koryciny. Jest to miejsce, w którym można wypocząć, zwiedzając cały ogród oraz zwiedzić najbliższą okolicę szlakiem ziół, a także korzystając z pysznej kuchni, w restauracjach serwowane są dania regionalne oraz ze SPA - ziołowe kąpiele, to niewątpliwe spora dawka relaksu. Ja zażywałam kąpieli lawendowej i bardzo ją polecam.

Więcej na: Fraszka & Kobieta Renesansu

Macerat z nagietka lekarskiego

Na pomysł, żeby zrobić olej inaczej macerat z kwiatów nagietka lekarskiego wpadłam po obejrzeniu jednego z videoblogów Kasi Bellingham, w który m.in. wspomina o tym, jak ten olej przygotować i podała przepis. A że mam w swoim ogrodzie mnóstwo nagietka, to wzięłam się do od razu do dzieła. Tzn. najpierw kupiłam olej z pestek winogron. W innych internetowych źródłach znalazłam, że można użyć także oleju słonecznikowego.

Składniki:

• 1 szklanka kwiatków nagietka,
• 1 szklanka oleju z pestek winogron.

Wykonanie:

Kwiaty zrywamy w południe, aby były w pełni rozkwitnięte. Wieczorem zamykają swoje kielichy. Możemy użyć samych płatków lub z zieloną częścią kwiatu. Słoik myjemy, wyparzamy i osuszamy. Umieszczamy w nim kwiaty i zalewamy olejem. Przechowujemy w ciemnym miejscu przez 4 tygodnie. Codziennie należy potrząsać słoikiem, aby przemieszać kwiaty i olej. Po tym czasie przecedzamy olej i zamykamy szczelnie w ciemnym słoiczku lub butelce. Używamy do przecierania ran, oparzeń, wcieramy w miejsca, gdzie mamy żylaki lub pajączki, przecieramy nasączonym olejem wacikiem twarz.

O nagietku lekarskim i jego właściwościach przeczytacie tu: http://podlaskiogrod.pl/Gatunki-roslin/Astrowate,7/Nagietek-lekarski,548

*Podane tu informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła i naturalne produkty mogą silnie działać na ludzki organizm, wchodzić w interakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed stosowaniem ziół i innych naturalnych produktów należy skonsultować się ze specjalistą.

Ziołowe napary - nagietek lekarski

Herbatka z kwiatka? Ano tak! Smaczna i zdrowa. Nagietek lekarski ma działanie: ściągające, antyseptyczne, grzybobójcze, przeciwzapalne, przyśpieszające gojenie ran, regulujące miesiączkowanie. 

Herbatkę łatwo przygotować, do kubka wsypać 1 łyżeczkę suszonych płatków nagietka lekarskiego, zalać wrzątkiem. Zaparzać 15 minut pod przykryciem, następnie przecedzić. Smacznego.

„Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis L.) Inne nazwy: nogietek lekarski, n. ogrodowy, stulik, paznokietek, miesięcznica, pazurek, miesiączek, złocień

Roślina jednoroczna pochodząca z regionu śródziemnomorskiego, uprawiana jako ozdobna w ogrodach, niekiedy zdziczała.

Uprawiany był już w starożytności. Nalewka z kwiatu nagietka używana była w schorzeniach wątroby, pęcherzyka żółciowego i śledziony, przy żółtaczce, skurczach żołądka i nadciśnieniu, kaszlu, chorobach serca oraz kamieniach nerkowych.

W lecznictwie ludowym kwiatów nagietka używano na skaleczenia, ropiejące rany, owrzodzenia oraz do płukania jamy ustnej i gardła przy anginie. Świeże liście przykładano na brodawki i „gniotki”.

Obecnie napar z kwiatów nagietka stosuje się przy nieżytach i stanach pooperacyjnych żołądka, jelit, dróg żółciowych oraz przy niedokwaśności, a zewnętrznie na rany, stłuczenia, oparzenia, odmrożenia i stany zapalne skóry.

W kuchni płatki nagietka używane są do podbarwiania na żółto serów, masła i innych produktów spożywczych.

W kosmetyce kwiat nagietka stosuje się w postaci naparu do przemywania skóry z różnego rodzaju wyprysków i wągrów. Okłady ze zgniecionych płatków działają łagodząco na podrażnioną ukąszeniami owadów skórę. Dawniej płatkami nagietka z dodatkiem ługu farbowano włosy na kolor rudy.

Płatków używano również do barwienia tkanin. Nagietek jest rośliną miodo- i pyłkodajną.”

źródło: http://podlaskiogrod.pl/Gatunki-roslin/Astrowate,7/Nagietek-lekarski,548

Na zdjęciach: swieże i suszone płatki nagietka lekarskiego

*Podane tu informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła i naturalne produkty mogą silnie działać na ludzki organizm, wchodzić w interakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed stosowaniem ziół i innych naturalnych produktów należy skonsultować się ze specjalistą.

Ziołowe napary – płatki dzikiej róży

Niemal od zawsze sięgam po zioła. Z dzieciństwa pamiętam lipę na przeziębienie, miętę na żołądek, rumianek także na trawienie, piołun na apetyt, koper włoski na wzdęcia i dziecięce kolki i wiele innych. Dziś repertuar ziół, które piję znacznie się zwiększył. Polecam herbatkę z płatków dzikiej róży.

Według literatury zielarskiej płatki róży zawierają wiele cennych i rzadkich pierwiastków oraz związków mineralnych, flawonoidów, olejki eteryczne, karoteny i witaminy. Można ich używać jako uszlachetniający dodatek do każdego rodzaju herbat, napojów, deserów, można także pić jako samą herbatkę. Dodanie do kąpieli znakomicie wpływają na stan skóry, uelastyczniają ją i ujędrniają, pomagają pozbyć się podrażnień oraz stanów zapalnych.

"Dzika róża (łac. Rosa canina L.) Inne nazwy: róża pospolita, polna róża, cierniowa róża, szypszyna. Róża dzika występuje na skraju lasów, na zrębach, przy drogach, na miedzach, w zaroślach, na wszelkich nieużytkach, często sadzona jest w parkach i ogrodach jako krzew ozdobny i jako żywopłot. Róża jest jedną z najdawniej stosowanych w lecznictwie roślin. Znana była już lekarzom starożytnym. Rzymskie patrycjuszki pielęgnowały cerę maseczkami z płatków róży. Również w lecznictwie ludowym wielu krajów owoce i kwiaty róży miały szerokie zastosowanie. We Francji kwiat róży stosowano jako lek przeciwszkorbutowy, przeciw robakom, przy hemoroidach i jako środek ogólnie wzmacniający. W Bułgarii kwiat róży używany jest do dziś w schorzeniach przewodu pokarmowego, do płukań przy zapaleniu jamy ustnej i gardła oraz spojówek. Jako antyseptyk przy zapaleniu spojówek stosowana jest tu również woda różana przygotowywana przez rozpuszczenie olejku różanego w wodzie.  W rosyjskim lecznictwie ludowym kwiat róży jest zalecany w chorobach płucnych, w zapaleniu górnych dróg oddechowych, w chorobach przeziębieniowych, a także w chorobach przewodu pokarmowego np. w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapaleniu żołądka itp. Roztartym kwiatem posypywano trudno gojące się rany. We współczesnej medycynie owoc róży stosowany jest przy biegunce, nieżytach przewodu pokarmowego, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobach zakaźnych, chorobach przeziębieniowych, w okresie rekonwalescencji, zalecany jest również kobietom ciężarnym i karmiącym matkom. Ponadto przy bezsenności i w stanach pobudzenia nerwowego. Poza lecznictwem owoc róży ceniony jest w gospodarstwie domowym i przetwórstwie spożywczym do wytwarzania soków, koncentratów witaminowych, syropów, win, herbatek ziołowych itp."

Źródło: https://podlaskiogrod.pl/Gatunki-roslin/Rozowate,59/Roza-dzika,686 

Więcej o dzikiej róży poczytać można w „Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie” Mateusz Emanuel Senderski strona 539-542

Uwaga! Zioła, jak wszystko w nadmiarze, mogą szkodzić. Zawsze warto konsultować się z lekarzem, gdy przyjmujemy leki syntetyczne i chcemy jeszcze zażywać zioła.

*Podane tu informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła i naturalne produkty mogą silnie działać na ludzki organizm, wchodzić w interakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed stosowaniem ziół i innych naturalnych produktów należy skonsultować się ze specjalistą.

Ziołowe napary - pokrzywa zwyczajna

 Pokrzywa zwyczajna, a jednak niezwyczajna. Zazwyczaj mijamy ją z odrazą i uważamy, aby się nią nie poparzyć. A warto założyć rękawiczki i zerwać kilkanaście liści, umyć je - traci wtedy swoje parzące właściwości i zalać wrzątkiem, parzyć pod przykryciem 10-15 minut i popijać. Dodanie plasterka cytryny poprawia jej smak. Można parzyć także pokrzywę ususzoną - samodzielnie lub zakupioną w sklepie lub zielarni.

"Pokrzywa zwyczajna (łac. Urtica dioica L.) Inne nazwy: pokrzywa parząca, pokrzywa wielka, pokrzywa dwupienna, parzawka, żgajka.

Pokrzywę spotyka się niemal na całej kuli ziemskiej, głównie jednak w strefie klimatu umiarkowanego. Lekarze starożytni wysoko cenili pokrzywę. Stosowali ją głównie jako lek pobudzający krwawienia miesiączkowe oraz zmiękczający czyraki. Jej młode liście, przypominające w smaku szpinak, zjadane wiosną jako warzywo były znanym środkiem „czyszczącym krew”. Przy paraliżu zalecano nacieranie świeżą pokrzywą kończyn, „aż się jakieś czucie w nich pojawiało”. Przyrządzano z nich także zupę, popularna zwłaszcza w krajach skandynawskich.

We współczesnym lecznictwie stosuje się liście i korzenie pokrzywy. Liście pokrzywy są zasobne w chlorofil, związek przypominający hemoglobinę. Służy on do produkcji preparatów stosowanych w leczeniu niedokrwistości i choroby popromiennej. W leczeniu niewielkich krwawień z przewodu pokarmowego wykorzystuje się liście ze względu na dużą zawartość witamin. Wyciągi z liści pokrzywy pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i działają żółciopędnie. Ułatwiają także trawienie, przyswajanie pokarmów i prawidłowy przebieg procesów przemiany materii. Przyspieszają również wydalanie z organizmu wszelkich toksyn. Z tego względu wiele kuracji odmładzających, polega na codziennym wypijaniu świeżego soku z pokrzywy.

Medycyna ludowa zaleca miód pokrzywowy jako skuteczny środek profilaktyczny przeciw nowotworom oraz wzmacniający dla rekonwalescentów po wyniszczających chorobach.

Korzenie pokrzywy jeszcze silniej eliminują szkodliwe produkty przemiany materii. Mają także korzystny wpływ na mieszki włosowe oraz gruczoły potowe i łojowe. Używane są zewnętrznie w łupieżu, łojotoku skóry i wypadaniu włosów."

Źródło: http://podlaskiogrod.pl/Gatunki-roslin/Pokrzywowate,50/Pokrzywa-zwyczajna,634

*Podane tu informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła i naturalne produkty mogą silnie działać na ludzki organizm, wchodzić w interakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed stosowaniem ziół i innych naturalnych produktów należy skonsultować się ze specjalistą.

Ziołowe napary - Lawenda wąskolistna

 Teraz mamy najlepszy czas na zebranie lawendy. Właśnie wspaniale kwitnie, pachnie i przyciąga pszczoły i inne zapylacze. Bardzo lubię lawendę. Często używam olejku lawendowego, aby lepiej zasypiać.

Lawenda wąskolistna koi nerwy, ułatwia zasypianie, pobudza apetyt i przyspiesza trawienie. Można ją pić, można ją "zapakować" w lniany woreczek i wrzucić do szafy z ubraniami, pościelą, itp., można w końcu zrobić z niej bukiet i postawić w wazonie, pięknie się prezentuje i nadaje przyjemny aromat otoczeniu. 

Herbatę przyrządzoną, jak na zdjęciu poniżej parzymy pod przykryciem około 15 minut. A potem oczywiście przecedzamy przez sitko. Na taką filiżankę dajemy 1 płaską łyżeczkę kwiatków.

Napar z lawnedy:

• 1 łyżeczka suszonej lub świeżej lawendy,
• 1 szklanka (250 ml) wrządku.

Lawendę parzymy pod przykryciem około 15 minut. A potem przecedzamy przez sitko. Pijemy wieczorem na dobry sen lub w ciągu dnai, gdy dopadnie nas stres lub zdenerwowanie.

Lawenda wąskolistna, z łaciny Lavandula angustifolia 'Hidcote'. Inne nazwy: l. lekarska, l. wąskolistna, l. zwykła

Roślina wieloletnia pochodząca z regionu śródziemnomorskiego.

Znana była już w starożytności i używana głównie do aromatyzowania kąpieli, a olejek z niej pozyskiwany – do nacierania ciała w celu pozbycia się wszy. Kwiaty służyły do sporządzania wina lawendowego, które „mózg zimny i żołądek osłabły rozgrzewa, a zawroty głowy oddala”. Ocet lawendowy „serce posila, a przed mdłościami ratuje i pulsa odpędza”, służył również do zwilżania okładów. Lawendę uważano za środek pobudzający, żołądkowy, przeciwreumatyczny i antyseptyczny, używany przy neurastenii, biciu serca, paraliżu, omdleniach i drgawkach. Kwiatami lawendy wypełniano materacyki i woreczki zapachowe, które wkładano do szaf  przeciw molom, a także dodawano do kadzideł. W czasie pierwszej wojny światowej Francuzi olejkiem lawendowym leczyli źle gojące się rany. Obecnie kwiat lawendy stosuje się w celu pobudzenia apetytu i przyspieszenia trawienia. Kwiaty działają żółciopędnie, żółciotwórczo, uspokajająco i bakteriobójczo. Zewnętrznie zaleca się je jako dodatek do kąpieli w leczeniu chorób skóry i nerwobóli. W kuchni kwiatami lawendy przyprawia się pieczeń baranią, niektóre zupy, galaretki, ryby i sałatki. Lawenda jest rośliną miododajną i ozdobną. Nadaje się do nasadzeń w ogródkach skalnych i do formowania niskich rabat. Ścięte i zasuszone kwiatostany bardzo ładnie prezentują się w suchych bukietach.

źródło: http://podlaskiogrod.pl/Gatunki-roslin/Jasnotowate,24/Lawenda-waskolistna,440

*Podane tu informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła i naturalne produkty mogą silnie działać na ludzki organizm, wchodzić w interakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed stosowaniem ziół i innych naturalnych produktów należy skonsultować się ze specjalistą.